MPZP – miasto 2022 – zmiana A4US. Uchwała Nr XLII/599/22 Rady Miejskiej w Skawinie z dnia 30 marca 2022 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Skawina w jego granicach administracyjnych (opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego z dnia 5 kwietnia 2022 r., poz. 2339, pod Studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy zastąpią plany ogólne. Warunki zabudowy i zagospodarowania terenu będą wydawane tylko na pięć lat, a nie, tak jak obecnie, na czas nieokreślony. Nowelizacja ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym została opublikowana w Dzienniku Ustaw z 24 sierpnia Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a odszkodowanie dla właściciela nieruchomości Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego może znacząco wpłynąć na wartość nieruchomości. Dowiedz się, jakie prawa ma właściciel działki oraz w jaki sposób można uzyskać odszkodowanie za straty poniesione w W rozumieniu ustawy, zagospodarowanie przestrzenne to zagospodarowanie terenu, w jego obecnym lub przyszłym wymiarze funkcjonalnym, lub przeznaczenie społeczno-gospodarcze terenu, w tym mieszkaniowe, przemysłowe, handlowe, rolnicze, leśne, wypoczynkowe, wynikające z dokumentów planistycznych. Minister Inwestycji i Rozwoju, jako minister Zmiana nr 1 w MPZP Część I - Uchwała Nr V/39/07. MPZP Część 3 - Uchwała Nr XXXV/300/14. MPZP Część 4 - Uchwała Nr XXXV/301/14. MPZP Część Wschodnia - Uchwała Nr XXXV/302/14. MPZP Część Wschodnia - Centrum - Uchwała Nr XIX/149/20 wraz z rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewody Świętokrzyskiego oraz wyrokiem WSA w Kielcach. 1. Przeznaczenie terenu – łąki, zieleń wysoka i niska, wody powierzchniowe. 2. Zasady zagospodarowania terenu: a) zakaz zabudowy, b) utrzymanie istniejącej zabudowy w jednostce 98_Z, WS-02 z możliwością odbudowy, rozbudowy, nadbudowy, przebudowy i remontu na warunkach określonych w § 9 i § 10, c) zakaz składowania odpadów, 29.12.2000 r. 3. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Lubiszyn w zakresie działek położonych w Lubiszynie: - nr 246/16 - tereny wielofunkcyjne, usług rzemiosła i drobnej wytwórczości z mieszkalnictwem towarzyszącym o powierzchni 2,50 ha, - nr 398/4, przepompownia ścieków, działka o powierzchni 0,03 ha, - nr Plan zagospodarowania przestrzennego może ulegać zmianie w związku z aktualnymi potrzebami danej gminy. Średnio następuje to co kilka lat, aczkolwiek nie ma przeszkód prawnych do tego, by miejscowy plan był zmieniany częściej. Ostateczną decyzję w tym zakresie podejmują odpowiednie organy gminy. W celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zwanego dalej "planem miejscowym", z zastrzeżeniem ust. 6. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) jest to akt prawa miejscowego, którego uchwalenie trwa około 13 miesięcy – jeśli nie ma do niego uwag i wystarczy jedno wyłożenie planu do publicznego wglądu. Plany miejscowe uchwala rada miasta. avEav. Jakie są główne przeszkody w przygotowywaniu planów zagospodarowania przestrzennego? Jakie korzyści wiążą się z posiadaniem przez gminę planu zagospodarowania? Czy rzeczywiście bilans zysków i strat jest dla gminy korzystny? JERZY dyrektora departamentu urbanistyki Urzędu Miejskiego w Białymstoku członek Okręgowej Izby Urbanistów z/s w WarszawieOd strony finansowej na modelowym, teoretycznym przykładzie dużego miasta o powierzchni 10 000 ha sprawa kosztów sporządzenia planu zagospodarowanie wygląda następująco. Przy założeniu sporządzania 100 planów o powierzchni 100 ha każdy i zlecania opracowań wykonawcom zewnętrznym w cenie do 2000 zł za 1 hektar - koszt rynkowy wyniesie 20 mln zł. Do tego dochodzą koszty utrzymania służb gminnych opracowujących wytyczne do tych planów, uchwały intencyjne i obsługujące założeniu posiadania własnych służb planistycznych w formie jednostki budżetowej czy w strukturze urzędu - opłacanych na poziomie średniej krajowej przez dziesięć lat - koszt jest porównywalny. Kolejnym istotnym składnikiem kosztów mogą być odszkodowania związane ze skutkami uchwalenia planów dotyczące obniżenia wartości nieruchomości lub konieczności ich wykupienia. Jak wynika jednak z praktyki, koszty dotyczące obniżenia wartości są mimo wszystko sporadyczne i z punktu widzenia gminy nie aż tak istotne jak należałoby się spodziewać, natomiast poważne wydatki wiążą się głównie z kosztami dotyczącymi wykupu nieruchomości pod realizację inwestycji publicznych, w szczególności pod drogi, które zresztą i tak należałoby ponieść, ponieważ drogi są realizowane niezależnie od ustaleń planu poza przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzenne w gminie nie polega tylko na sporządzaniu planów miejscowych. Koszty ponoszone na opracowania planistyczne dotyczą również studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego i jego zmian oraz innych niezbędnych opracowań. O ile w budżecie dużego miasta koszty, o których mowa, są mniej dotkliwe, to jednak w budżetach małych gmin stanowią odczuwalny wydatek, co powoduje brak zainteresowania tych gmin ich sporządzaniem. Koszty te, brak rynku wykonawców (planistów) oraz zawiłość procedur prawnych zniechęca skutecznie te gminy do sporządzania planów związane z posiadaniem planów miejscowych dla całej gminy lub przynajmniej dla większości jej strategicznych obszarów są przede wszystkim atutem marketingowym, co w grze o inwestora i promocji miasta zapewne ma że plany miejscowe zawierają właściwą treść merytoryczną, posiadanie takich planów powoduje prawnie uregulowany stan jasności przede wszystkim dla inwestorów, dla władz gminy i urzędników oraz dla mieszkańców, którzy nie powinni być zaskakiwani tym co może pojawić się w ich sąsiedztwie. Doprowadzenie do osiągnięcia takiego stanu powinno być obowiązkiem władz każdej gminy. Bezpośredni zysk finansowy wynikający z tzw. renty planistycznej w praktyce nie ma większego znaczenia, ze względu na ograniczony termin jej egzekwowania oraz wątpliwości prawne związane z faktycznym wzrostem wartości nieruchomości, w sytuacji kiedy wszystko można zbudować w oparciu o decyzje o warunkach można dalej utrzymywać takiego stanu rzeczy, w którym nie obowiązuje prawo miejscowe i kiedy w zasadzie wszystko jest dozwolone. Gmina musi dysponować dokumentem prawnym, niekoniecznie zbyt szczegółowym, uprawniającym ją do stymulowania sprawnego procesu rozwoju, jednocześnie mając możliwość skutecznego powstrzymywania zapędów inwestora lub ich ograniczania, tam gdzie jest to konieczne. Takiej możliwości nie dają w dzisiejszej sytuacji, braku planu (planów), decyzje o warunkach pamiętać, aby celem sporządzania planów nie była tylko wielkość powierzchni pokrytej tymi planami, aby w pogoni za statystyką nie umknęła ich treść, a więc cel, jakiemu powinny Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Na działce określonej w planie miejscowym jako rolna czy leśna nie zbudujemy domu, dopóki nie zostanie uchwalony nowy plan zmieniający jej przeznaczenie. Taka procedura trwa długo, przynajmniej rok. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określa sposoby zagospodarowania i warunki zabudowy terenu. Plan obejmuje z reguły część obszaru gminy, a jego zapisy muszą być zgodne z uchwalonym uprzednio studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia planu miejscowego mają charakter normatywny, a zatem są powszechnie obowiązujące. Wiążą zarówno organy gminy i administracji publicznej, jak i obywateli. Kształtują wraz z innymi przepisami sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Zasady wprowadzania zmian do planu Jedną z zasadniczych konsekwencji normatywnego charakteru miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest sformalizowany sposób jego zmiany. Zarówno plan miejscowy, jak i studium mogą być zmienione w takim trybie, w jakim są uchwalane (art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Oznacza to w przypadku zmiany studium konieczność odpowiedniego stosowania przepisów art. 9-13, w przypadku zmiany planu miejscowego – art. 14-22, a w odniesieniu do obu kategorii aktów planistycznych – konieczność odpowiedniego stosowania art. 23-26. W konsekwencji zmiana i studium, i planu następuje w formie uchwały rady gminy. Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego obowiązek zachowania procedury właściwej dla uchwalania planu dotyczy nie tylko zmiany planu już obowiązującego, ale także planu, który został uchwalony, lecz nie wszedł jeszcze w życie (wyrok NSA z r., sygnatura akt II OSK 423/2005). Z treści art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika także, że niedopuszczalne jest, aby już na etapie uchwalania planu przewidzieć możliwość zmian jego zapisów z wyłączeniem procedury określonej w ustawie. Wyjątki od procedury Dokonywanie zmian w planie miejscowym nie zawsze oznacza konieczność przeprowadzenia wszystkich czynności, które zostały podjęte przy sporządzaniu danego aktu. Chodzi tu na przykład o sytuację, w której zmiana dotyczy części obszaru objętego planem. Jeśli plan obejmuje tereny górnicze, wójt (burmistrz, prezydent miasta) miał obowiązek uzgodnić projekt planu z właściwym organem nadzoru górniczego. W przypadku gdy zmiana planu ma dotyczyć obszaru, na którym nie ma terenów górniczych, występowanie o takie uzgodnienie jest oczywiście bezprzedmiotowe. Również wtedy, gdy zmiana planu nie powoduje modyfikacji ustaleń planistycznych istotnych z punktu urbanistycznego i nie narusza interesów właścicieli nieruchomości objętych przedmiotowym planem, odstępstwo od zachowania procedury przewidzianej dla uchwalania planu wydaje się uzasadnione. Kto może zainicjować zmianę planu Zgodnie z art. 14 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym inicjatywa uchwałodawcza w tym zakresie należy do rady gminy bądź wójta (burmistrza albo prezydenta miasta). Oczywiście osoby, w których interesie leży rozpoczęcie procedury uchwalania planu miejscowego, mogą zgłaszać do radnych albo do organu wykonawczego (wójta, burmistrza lub prezydenta miasta) gminy potrzebę jego uchwalenia, ale organy te nie są związane takimi postulatami. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest przepisem gminnym, a w świetle ustawy o samorządzie gminy obywatel nie ma inicjatywy uchwałodawczej. Podobnie jak w przypadku studium możliwość zmiany planu jest wyrazem samodzielności gminy w zakresie gospodarowania przestrzenią na terenie gminy. W konsekwencji gmina może przystąpić do zmiany planu w każdym momencie. Ustawa przewiduje jednak sytuacje, w których podjęcie uchwały o przystąpieniu do zmiany planu miejscowego jest obowiązkowe. Na przykład takie: do planu miejscowego dla obszaru objętego obowiązkiem jego sporządzenia ze względu na przepisy odrębne (z zakresu ochrony przyrody, ochrony zabytków i inne) trzeba wprowadzić wymagania wynikające z przedmiotowych przepisów odrębnych; plan został uznany za nieaktualny w całości lub części. Podstawa prawna: ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (DzU nr 80, poz. 717 z późn. zm.) Bibliografia: T. Bąkowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – komentarz, opublikował System Informacji Prawnej Lex Omega Z. Niewiadomski, K. Jaroszyński, A. Szmytt, Ł. Złakowski, Komentarz do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, opublikował System Informacji Prawnej Legalis H. Kisilowska, Nieruchomości – zagadnienia prawne, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2007 Przez kilka lat brakowało miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, nadal na ich niedostatek cierpią duże miasta. Wiele gmin uchwaliło je jednak dla części swoich terenów. Nie da się tam zrealizować inwestycji wbrew założeniom. Plan ma charakter przepisów prawa miejscowego, naruszając go, naruszasz przepisy i inwestycja może zostać potraktowana jako samowola budowlana. Jedyna szansa to jego zmiana. Taką samą drogę trzeba przejść, gdy inwestycja ma powstać na gruncie rolnym. Wtedy, żeby działka zmieniła charakter (z małymi wyjątkami), gmina musi zmodyfikować plan. Uwaga! Procedura zmiany planu jest taka sama jak przy jego uchwalaniu (art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Trzeba jednak pamiętać, że zmiana planu uchwalonego przed 11 lipca 2003 r., tj. dniem wejścia w życie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wymaga uchwalenia nowego. Wniosek o zmianę planu składa się do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Trzeba go dobrze umotywować, wykazać, że planowana inwestycja przyniesie korzyści mieszkańcom gminy. Nigdy nie ma się jednak gwarancji, że odniesie to skutek i wójt powie „tak”. Nasz wniosek może bowiem uwzględnić lub nie. Przepisy nie przewidują żadnych procedur na tę okoliczność ani terminów rozpatrzenia wniosku. Oznacza to, że nie można się odwołać ani też zmusić wójta (burmistrza, prezydenta) do podjęcia pozytywnej decyzji. Jedyna odpowiedzialność, jaką ponosi, to odpowiedzialność polityczna – musi się liczyć z tym, że jeżeli będzie lekceważył wnioski mieszkańców gminy, to w następnych wyborach samorządowych nie zostanie ponownie wybrany. Wójt (burmistrz, prezydent) przedstawia wnioski o podjęcie stosownej uchwały na posiedzeniu rady gminy (miasta), ale wcale nie musi tego robić – może pominąć wniosek i nie ma sposobu, by zakwestionować tę decyzję. Można jedynie taki wniosek skierować bezpośrednio do rady, która z własnej inicjatywy ma również prawo podjąć uchwałę o zmianie planu. Głównym powodem odmowy przystąpienia do prac nad zmianą planu są pieniądze. Wymaga to bowiem przejścia całej procedury jego uchwalania, a to kosztuje, zapłacić musi zaś gmina. Poza tym nowym planem nie będzie objęta tylko jedna nieruchomość, ale i inne. Nie wszyscy więc na zmianie skorzystają, niektórzy mogą wręcz stracić. Dlatego właściciele takich nieruchomości mają się prawo domagać od gminy na podstawie art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym odszkodowania albo nawet zamiany nieruchomości na inną. Uwaga! Wniosek o zmianę planu nie jest wnioskiem w indywidualnej sprawie, o którym mówi kodeks postępowania administracyjnego, ma on charakter jedynie postulatywny. Osoba, której odmówiono zmiany, powinna pilnie śledzić obwieszczenia w gazetach lokalnych oraz na stronie internetowej gminy. Może się okazać, że gmina właśnie rozpoczyna prace nad zmianą planu, i to wcale nie na jej wniosek. Zawsze jednak wtedy zbiera wnioski od innych mieszkańców, które mogą przy tej okazji zostać uwzględnione >patrz obok. Uchwała rady gminy (miasta) o przystąpieniu do zmiany planu to dopiero początek procedury. Po upublicznieniu projektu mieszkańcy mogą proponować zmiany Zmiana planu wymaga bowiem przeprowadzenia takiej samej procedury jak przy uchwalaniu nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) ogłasza, że rozpoczyna prace nad planem miejscowym. Robi to, wywieszając obwieszczenie w urzędzie oraz w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Najczęściej jest to wywieszenie plakatów w różnych rejonach miasta (wsi) i zamieszczenie informacji w Internecie. Takie obwieszczenie musi mieć ściśle określoną formę, a mianowicie: zawierać informację o podjętej uchwale lub podawać jej treść oraz informować o sposobie, miejscu i terminie składania wniosków dotyczących miejscowego planu (musi to być minimum 21 dni.). Jest to bardzo ważne. Gdyby któregoś z tych elementów zabrakło, nastąpiłoby naruszenie procedury sporządzania planu. W konsekwencji mogłoby dojść do podważenia ważności uchwalonego planu. O przystąpieniu do prac nad planem zawiadamiane są wszystkie instytucje i urzędy, które będą opiniować później jego projekt. Są to wojewódzki konserwator zabytków, właściwy zarządca drogi (jeżeli sposób zagospodarowania gruntu przyległego do pasa drogowego może mieć wpływ na ruch drogowy), inspekcja sanitarna itd. Organem odpowiedzialnym za przygotowanie planu jest wójt (burmistrz, prezydent miasta), ale nie oznacza to, że osobiście będzie wykonywać prace planistyczne. Zatrudnia do tego urbanistę – wiele miast ma specjalne pracownie urbanistyczne, które się tym zajmują. Sporządzenie projektu poprzedza zebranie wniosków. W przeciwieństwie do wniosków o zmianę planu składanie tych regulują przepisy. Wniosek może złożyć każdy. Powinien być na piśmie. Sporządzający projekt nie jest związany treścią wniosku, ale ma obowiązek go rozpatrzyć. Pominięcie tego etapu procedury lub poszczególnych wniosków może skutkować naruszeniem procedury uchwalania planu, a tym samym podważeniem jego ważności. Wójt (burmistrz, prezydent) musi się do nich ustosunkować; robi to najczęściej w formie zwykłego pisma. Kiedy projekt planu jest już gotowy, zawsze jest wykładany w siedzibie gminy do publicznego wglądu, o czym oczywiście mieszkańcy gmin informowani są odpowiednio wcześniej. To kolejna szansa na walkę o swoje. Można bowiem zgłaszać uwagi – robi się to na piśmie w terminie podanym w ogłoszeniu o wyłożeniu projektu do wglądu. Wójt (burmistrz, prezydent) może je uwzględnić, wprowadzając zmiany do planu, albo uznać, że są bezzasadne. Formą prawną rozpatrzenia uwag, tak jak wniosków składanych do planu, jest najczęściej zwykłe pismo. Uwagi mogą dotyczyć tylko projektu planu, który został wyłożony. Mieszkańcy i przedsiębiorcy mogą w nich zaproponować rozwiązania inne niż wynikające z projektu. Do projektu dołącza się prognozę oddziaływania na środowisko oraz prognozę skutków finansowych uchwalenia planu. Nie mają one jednak wiążącego charakteru. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwala rada gminy. Jego postanowienia muszą być zgodne ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Uchwalając plan, rada gminy (miasta) musi się ustosunkować do zgłoszonych uwag. Niezadowolonym z nowego planu (czy nieuwzględnienia uwag) nie przysługuje odwołanie. To wojewoda ustala, czy jest on zgodny z obowiązującym prawem. Jest możliwość złożenia skargi do sądu, ale dopiero, gdy plan zostanie uchwalony. Najczęstszym powodem odmowy wszczęcia procedury planistycznej bądź uwzględnienia w zapisach planu zgłaszanych wniosków i uwag są względy finansowe. Opracowanie planu miejscowego może sporządzić tylko osoba z uprawnieniami urbanistycznymi. Trwa to długo i sporo kosztuje. Każda zmiana planu podwyższa te koszty. Ustalenia planu nakładają na gminy znaczne ciężary finansowe, zwłaszcza w zakresie realizacji koniecznej do zabudowy infrastruktury technicznej uzbrojenia terenu (drogi, linie energetyczne, wodociągi, kanalizacja), a dodatkowo koszty ewentualnych odszkodowań za tereny, które straciły na wartości. Przygotowywany właśnie w Ministerstwie Infrastruktury projekt zmiany ustawy przewiduje możliwość zawierania przez gminę i zainteresowanych inwestorów umów o partycypacji w kosztach budowy infrastruktury. Pojawia się więc nadzieja, że nawet w biedniejszych gminach łatwiej będzie o opracowanie planów bądź ich zmianę zgodnie z postulatami zainteresowanych, jeżeli wyrażą oni wolę przystąpienia do takich umów. Upadnie bowiem koronny argument, że gminy nie stać na budowę infrastruktury.

zmiana planu zagospodarowania przestrzennego forum